مقاله ی علمی

آلوئه ورا به عنوان ماده افزودنی خوراک دام و طیور ، توانایی های خوبی برای بهبود استفاده از مواد مغذی ، سلامت روده ، پاسخ ایمنی و عملکرد رشد دارد. این ماده مزایای بالقوه ای چون عوامل ضد میکروبی دارد و برای کنترل کوکسیدیوز (coccidiosis) در طیور استفاده می شود. مزایای آلوئه ورا که به خوراک اضافه می شود به فاکتورهای مختلفی از جمله شکل استفاده [پودر ، ژل ، عصاره (اتانولی یا آبی) ، پلی ساکارید استخراج شده از ژل] ، دوز ، ژنتیک حیوانات ، مواد تشکیل دهنده رژیم و مدیریت مزرعه بستگی دارد.

اخیراً ممنوعیت استفاده از آنتی بیوتیک به عنوان محرک رشد (AGP) در خوراک دام ، به دلیل اثر باقیمانده آن در محصولات دامی و همچنین ایجاد مقاومت باکتریایی در حیوانات و بدن انسان ، راهی برای جستجوی گزینه های آنتی بیوتیک ایجاد کرده است. به منظور از بین بردن تأثیر آنها بر حیوانات. بسیاری از مواد افزودنی خوراک مانند پری بیوتیک ، پروبیوتیک ، اسیدهای آلی و عصاره های گیاهی اثرات مفیدی بر تولید فرآورده های حیوانی دارند. از خواص گیاهان دارویی برای بهبود قابلیت هضم ، فعالیت ضد میکروبی ، ضد التهابی ، آنتی اکسیدانی و محرک سیستم ایمنی باید در تغذیه حیوانات و همچنین محصول غذایی بی خطر برای انسان استفاده شود. امروزه آلوئه ورا به طور گسترده توسط طبیعت گردان ، گوروهای یوگا ، مروجین داروهای جایگزین و مواد افزودنی خوراک استفاده می شود. با توجه به اهمیت غذای حیوانات سالم و همچنین سلامت انسان ، تحقیقات گسترده ای برای جایگزینی محرک رشد آنتی بیوتیک (AGP) با سایر مواد افزودنی ، به ویژه پری بیوتیک ها ، پروبیوتیک ها ، آنزیم ها ، اسیدهای آلی و گیاهان اختصاص داده شده است. گیاهان دارویی به عنوان یک کلاس جدید از افزودنی های خوراک دام و طیور دارای خواص مفیدی مانند اثرات آنتی اکسیدانی ، ضد میکروبی ، ضد قارچی و همچنین تنظیم کننده سیستم ایمنی و ضد کوکسیدایی هستند که منجر به افزایش استفاده از گیاهان می شوند. بعلاوه ، بسیاری از کشورهای جهان ، با داشتن منابع فراوان از انواع مختلف گیاهان دارویی ، می توانند از این گیاهان به عنوان مواد افزودنی خوراک طبیعی برای حیوانات و طیور استفاده کنند. تأکید اصلی بر روی گیاهانی است که برای تکمیل غذاها مورد استفاده قرار می گیرند ، برای رسیدن به تعداد بیشتری از اهداف (بهبود استفاده از مواد مغذی و عملکرد رشد ، پاسخ ایمنی ، میکروفلور روده و کنترل بیماری های خاص) مفید هستند. به عبارت دیگر تمرکز بر گیاهان چند منظوره است. مهمترین قسمت آلوئه ورا برگ است که از دو بخش اصلی تشکیل شده است: لاتکس و ژل. ژل از حدود ۹۸.۵-۹۹.۵٪ آب و ماده خشک باقیمانده حاوی بیش از ۷۵ ماده فعال بیولوژیک است که دارای اثرات دارویی ست که در درمان بیماریها مفید می باشد. از ترکیبات اصلی آلوئه ورا می توان به اثرات آنتراکینونها ، پلی ساکاریدها ، ویتامین ها ، آنزیم ها و ترکیبات با وزن مولکولی کم اشاره کرد که به آلوئه ورا خاصیت ضد التهاب ، تعدیل سیستم ایمنی ، ترمیم زخم ، ضد ویروس ، ضد قارچ ، ضد تومور ، ضد دیابت و آنتی اکسیدان می بخشد. تحقیقات زیادی نشان می دهد که بسیاری از مزایای آلوئه ورا به دلیل وجود پلی ساکاریدهای موجود در ژل است که قسمت عمده ای از ماده خشک را در این ژل تشکیل می دهد. تقریباً ۶۰٪ ماده خشک ژل آلوئه ورا از پلی ساکاریدها تشکیل شده است و ترکیب فعال آن آکمنان (acemannan) که دارای اثرات آنتی اکسیدانی ، تعدیل کننده سیستم ایمنی ، ضد میکروبی و ضد تومور ، ترمیم زخم ، فعال کننده های تعدیل کننده سیستم ایمنی و ضد دیابت است.

آلوئه باربادانسیس

آلوئه ورا سابقه طولانی در استفاده به عنوان یک درمان موضعی و خوراکی دارد. گیاهی است علفی ، چند ساله و از خانواده Xanthorrhoeaceae است. آلوئه ورا گیاهی بومی منطقه مدیترانه است اما در سراسر دنیا یافت می شود. برگ آلوئه ورا را می توان به دو بخش اصلی تقسیم کرد: ۱-پوست سبز ، سرشار از مشتقات دی هیدروکسی آنتراکوینون-۱،۸ و گلیکوزیدهای آنها و ۲-تفاله بی رنگی که از نظر کربوهیدرات های پیچیده غنی تر است، بافت ژله مانند لعاب دار آن به عنوان خمیر یا ژل آلوئه ورا شناخته می شود. این ژل دارای مقدار زیادی آب (۹۵-۹۹٪) است ، و علاوه بر کربوهیدرات حاوی پروتئین ، لیپید ، اسیدهای آمینه ، ویتامین ها ، آنزیم ها ، ترکیبات غیر آلی و ترکیبات آلی کوچک است. آکمنان (گلوکونمان استیل شده) که به آن حامل نیز می گویند ، بهترین ماده شناخته شده در بین پلی ساکاریدهای موجود در ژل آلوئه ورا است. آلوئه ورا منبعی از عناصر ریز مغذی ضروری و مواد شیمیایی گیاهی فعال مانند اسید اسکوربیک ، توکوفرول ها و ترکیبات فنلی است که قادر به کاهش رادیکال های آزاد هستند که باعث واکنش اکسیداسیون مرتبط با CVD ، سرطان زایی و پیری می شوند. بسیاری از فعالیت های بیولوژیکی ، از جمله ضد میکروبی ، ملین ، محافظت در برابر اشعه ، آنتی اکسیدان ، ضد التهاب ، ضد تومور ، ضد دیابت ، ضد آلرژی ، اثرات افت قند خون ، محافظت از بدن ، تعدیل سیستم ایمنی و ترمیم زخم ، به این ژل گیاهی نسبت داده شده است.

شیمی آلوئه ورا

شیمی آلوئه ورا کاملاً پیچیده است و دارای بیش از ۲۰۰ نوع مختلف مولکول زیست فعال است که مسئول خواص دارویی و رشد آن است. ژل برگ آلوئه ورا حاوی حدود ۹۸٪ آب است در حالی که محتوای جامد کل ژل آلوئه ورا ۰.۶۶٪ و مواد جامد محلول ۰.۵۶٪ است. بر اساس DM ژل آلوئه شامل پلی ساکاریدها (۵۵٪) ، قندها (۱۷٪) ، مواد معدنی (۱۶٪) ، پروتئین ها (۷٪) ، لیپیدها (۴٪) و ترکیبات فنلی (۱٪) است. این ژل همچنین حاوی تعدادی ویتامین از جمله آنتی اکسیدان مهم ، ویتامین های A ، C و E. ویتامین B1 (تیامین) ، نیاسین ، ویتامین B2 (ریبوفلاوین) ، کولین و اسید فولیک است. همچنین حاوی مواد معدنی زیادی مانند کلسیم (در شکل گیری دندان ها و استخوان ها ، انقباضات عضلانی و سلامت قلب نقش دارد) ، منیزیم (استحکام دندان ها و استخوان ها ، حفظ سلامت ماهیچه ها و سیستم عصبی ، فعال سازی آنزیم ها) ، روی (تسریع در ترمیم زخم ، کمک به سرعت ذهنی با دندان های سالم ، استخوان ها ، پوست ، سیستم ایمنی بدن ، و کمک به هضم) ، منگنز (آنزیم ها را فعال می کند ، استخوان ها ، اعصاب و بافت های سالم را می سازد) ، کروم (به متابولیسم پروتئین و تعادل قندهای خون کمک می کند) ، سلنیوم که همه بر عملکرد مغز ما تأثیر می گذارند. مواد معدنی اضافی موجود در آلوئه ورا شامل مس ، آهن ، پتاسیم ، فسفر و سدیم است ، آلوئه ورا همچنین حاوی مواد معدنی کمیاب رودیم و ایریدیم است که در آزمایشات تحقیقاتی سرطان و تومور استفاده می شود. بسیاری از اثرات دارویی عصاره برگ آلوئه به پلی ساکاریدهای موجود در بافتهای پارانشیمی (ژل) داخلی نسبت داده شده است اما اعتقاد بر این است که این فعالیتهای بیولوژیکی باید به جای یک ماده شیمیایی واحد ، به یک عمل هم افزایی از ترکیبات موجود در آن اختصاص یابد.

اثرات مکمل آلوئه ورا بر عملکرد رشد

افزایش بیشتر وزن بدن ، بازده تبدیل بهتر خوراک (FCE) و تولید شیر ، گوشت و تخم مرغ از اهداف مهم اقتصادی در دامداری و مرغداری است. این اهداف قبلاً با افزودنی های خوراکی مانند آنتی بیوتیک ها حاصل می شد ، اما ممنوعیت استفاده از محرک رشد آنتی بیوتیک (AGP) بر این اهداف تأثیر گذاشته است ، در نتیجه عملکرد ضعیف رشد  و کاهش تولید فرآورده های دامی ایجاد می شود. بسیاری از محققان برای بررسی تأثیرات احتمالی مواد افزودنی خوراکی مانند پری بیوتیک ها ، پروبیوتیک ها ، اسیدهای آلی و گیاهان در عملکرد و تولید رشد در مقایسه با آنتی بیوتیک ها ، اقدام کرده اند. آزمایشی که توسط khan و همکاران انجام شد، در پرندگانی که با جیره غذایی همراه با ۱٪ یا ۲٪ برگ آلوئه ورا تغذیه می شوند ، افزایش وزن بیشتری در بدن ، مصرف خوراک بهتر و FCR نسبت به رژیم های غذایی بدون برگ آلوئه ورا داشتند. آزمایشی در مقایسه اثر ژل آلوئه ورا (مخلوط با خوراک) و AGP (ویرژینامایسین) نشان داد که AGP در مقایسه با عملکرد گروههایی که ژل آلوئه ورا دریافت کرده اند (با ۱.۵٪ ، ۲٪ و ۲.۵٪) منجر به عملکرد رشد بهتر می شود ، در حالی که تفاوت معنی داری بین گروه آنتی بیوتیک و ۲٪ ژل آلوئه ورا از نظر افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی مشاهده نشد. این نتایج با یافته های Mehala و Moorthy موافقت می کند. مشابه این یافته‌ها ، Mmereole همچنین مشاهده کرد که با در نظر گرفتن ۱٪ رژیم غذایی پودر برگ آلوئه ورا در رژیم غذایی، اختلاف معنی داری در افزایش وزن بدن در پرندگان تغذیه شده با خوراک آلوئه ورا در مقایسه با گروه مورد مطالعه وجود داشت. در مطالعه دیگری ، Alemi و همکاران گزارش عملکرد بهتر رشد در مرغ گوشتی تحت درمان با پودر ژل آلوئه ورا ۰.۷۵٪ و ۱٪ در مقایسه با گروه پودر ژل آلوئه ورا ۰.۵٪ و گروه کنترل ارائه کردند. در حمایت از این ، Danhoff و McAnally مشاهده کردند که تغذیه آلوئه ورا رشد سلولهای جدید را تسریع می کند ، در نتیجه باعث افزایش وزن بدن می شود.   Das و همکاران اظهار داشتند که افزودن ۱۰ میلی لیتر عصاره آبی ژل آلوئه به ازای هر لیتر آب آشامیدنی در جوجه های گوشتی تأثیر مفیدی بر افزایش وزن بدن و راندمان تبدیل خوراک دارد که می تواند به دلیل فعالیت ضد میکروبی متنوع ژل آلوئه ورا باشد. در حقیقت ، پلی ساکاریدهای آلوئه ورا (عمدتا ، آکمانان) دارای اثر شبیه پروبیوتیک هستند که باعث افزایش تعداد کلنی های لاکتوباسیلوس و کاهش باکتری های گرم منفی می شوند. محصول تخمیر لاکتوباسیلوس اسید چرب با زنجیره کوتاه است که باعث کاهش pH روده و ایجاد محیط مناسب برای باکتری های گرم منفی می شود. Olupona و همکاران همچنین مشاهده کرده اند که مصرف مکمل آلوئه ورا در آب آشامیدنی بر وزن نهایی بدن ، افزایش هفتگی وزن بدن و میانگین دریافت خوراک تأثیر مفیدی دارد. مطالعات محدودی در مورد آلوئه ورا به عنوان مواد افزودنی خوراکی گیاهی در خوک ها وجود دارد. با این حال ، در یک آزمایش Qiao و همکاران دریافتند که ۰.۰۵٪ پلی ساکارید آلوئه ورا (AVP) اثر بهتری نسبت به ۰.۰۲٪ AVP در رشد خوک های از شیر گرفته نشان می دهد. آنها همچنین دریافتند که مکمل با غلظت بالاتر AVP نه تنها ADG را افزایش می دهد ، بلکه میزان اسهال و استرس را نیز از بین می برد.

فعالیت ضد کوکسیدیوم

کوکسیدیوز یکی از بیماری های مخوف در طیور است که به طور عمده روده را تحت تأثیر قرار می دهد و منجر به اختلال در استفاده از خوراک می شود ، رشد مرغ گوشتی و تولید تخم مرغ تخمگذار را کاهش می دهد و باعث مرگ پرندگان می شود. به طور کلی ، گونه های (Eimeria (E مسئول کوکسیدیوز در مرغ ها شامل E. tenella ، E. necatrix ، E. acervulina ، E. maxima ، E. brunetti و E. mitis هستند. این گونه ها سلول های اپیتلیال روده پرنده را آلوده می کنند که باعث التهاب روده ، اسهال خونی و سرکوب سیستم ایمنی در جوجه ها می شود و راه را برای شرایط بیماری ثانویه هموار می کند. بنابراین ، مدیریت بیماری های طیور و حفظ عملکرد سیستم ایمنی برای افزایش عملکرد و رشد در صنعت طیور از ملزومات اساسی برای تولید سودآور است.

یک روش عالی برای تأمین این نیازها استفاده از داروهای ضد کوکسیدی ، عوامل شیمی درمانی و بیولوژیکی از جمله واکسن است. با این وجود ، تولید سویه های بیماریزا و باقیمانده های دارویی مقاوم در محصولات حیوانی مورد استفاده توسط انسان عمده ترین محدودیت ها در این زمینه است. منظور از سیستم های تولید این است که امروزه جستجوی راه های جدید برای کنترل بیماری ها مهم است. در این راستا نشان داده شده است که آلوئه ورا فعالیت های بیولوژیکی متنوعی دارد. قرن ها است که از نظر درمانی استفاده می شود و به دلیل شهرت تاریخی آن به عنوان یک ماده درمانی و یک مکمل غذایی مورد توجه خاص است. در آزمایش Akhtar و همکاران مشاهده شد که تجویز خوراکی عصاره آلوئه ورا (اتانولی و آبی) در مرغ گوشتی باعث کاهش قابل توجه تعداد اووسیست در مدفوع در مقایسه با گروه کنترل شده است. آنها همچنین دریافتند که جوجه های گوشتی که عصاره آبی پالپ آلوئه ورا دریافت کرده اند در مقایسه با گروه کنترل و گروهی که عصاره اتانول پاپ آلوئه ورا دریافت کرده اند ، ضایعه کمترین نمره را در کک و روده دارند. مشابه این ، Mwale و همکاران. همچنین دریافت که افزایش آلوئه ورا و آلوئه اسپایکاتا به طور قابل توجهی تعداد اووسیست کوکسیدین را کاهش می دهد. یک مطالعه تطبیقی ​​توسط Gadzirayi و همکاران انجام شده است. و گزارش داد که اثرات ضد کوکیدی A. excelsa از نظر بهبود افزایش وزن زنده و کاهش تولید اووسیت در جوجه های گوشتی با سولفاکلوپیرازین سدیم منوهیدرات قابل مقایسه است. درمان های آلوئه ورا با بهره گیری از میکرو فلورا و کاهش پوسیدگی روده و همچنین کاهش التهاب ، اثرات مقوی بر روی دستگاه روده نشان می دهد. در یک آزمایش آزمایشگاهی توسط Marizvikuru و همکاران انجام شده است، برای دانستن تأثیر سه غلظت (۱۵٪ ، ۳۰٪ و ۴۵٪) آلوئه ورا (L) و A. spicata در مهار اسپور کوکسیدیائوسیست های مرغی. هر دو عصاره آلوئه اثر ضد کوکیدی وابسته به غلظت نشان داد ، A. spicata اسپور را تا حد بیشتری از آلوئه ورا مهار می کند. مشابه این ، Yim و همکاران همچنین دریافتند که مکمل غذایی A. vera منجر به کاهش قابل توجهی در ضایعات روده و کاهش تخمک E. maxima در مدفوع جوجه های گوشتی می شود. آنها همچنین پیشنهاد کردند که ریزش تخمک مدفوع کاهش یابد. نقش محافظتی در برابر عفونت eimeria در رژیم های غذایی مرغ مبتنی بر آلوئه می تواند بیشتر با پاسخ های واسطه سلولی باشد تا پاسخ آنتی بادی.

اثر ضد متان زایی

شکمبه یک اکوسیستم میکروبی متنوع و منحصر به فرد است که از باکتری ها ، تک یاخته ها ، قارچ ها و باکتریوفاژ تشکیل شده است. در شکمبه هیدروژن در طی تخمیر بی هوازی مواد مغذی تولید می شود. از این هیدروژن می توان در طی سنتز اسیدهای چرب فرار (VFA) و سنتز پروتئین میکروبی استفاده کرد. هیدروژن اضافی حاصل از NADH در درجه اول با تشکیل متان تولید شده توسط متانوژن ها از بین می رود. متان یکی از گازهای گلخانه ای است که ۲۱ برابر پتانسیل گرم شدن کره زمین از دی اکسید کربن دارد. متان تولید شده در نشخوارکنندگان نمایانگر از دست رفتن قابل توجه ۷-۹ درصدی انرژی ناخالص دریافتی است که از تبدیل بالقوه انرژی خوراک به انرژی قابل متابولیسم می کاهد. از این رو ، مدتهاست که مهار متانوژنز از جنبه های تغذیه ای و اخیراً از دیدگاه انتشار گازهای گلخانه ای مورد توجه قرار گرفته است. این یک امر چالش برانگیز برای متخصص تغذیه دام و میکروبیولوژیست شکمبه است که صنعت دام را با کنترل تولید حرارت و انتشار متان از نشخوارکنندگان، اقتصادی و سازگار با محیط زیست سازد. برای مبارزه با این مشکل ، بسیاری از تلاش ها مانند مکمل کنسانتره ، استفاده از مکمل لیپید (Nevel و Demeyer)، مروج رشد آنتی بیوتیکی مانند موننسین و لازالوسید ، دسته های مختلف مواد افزودنی خوراک مانند آنالوگ های متان هالوژنه ، باکتریوسین ها ، تقویت کننده های پروپیونات ، استئوژن ها ، چربی ها ، یونوفورها عوامل پیشگیری کننده ، فرمات و غیره امتحان شده است ، اما به دلیل برخی از اثرات مضر بر روی خود حیوان و یا به دلیل وجود باقی مانده آنها در محصولات حیوانی ، نمی توان به موفقیت دست یافت. بر خلاف این ، گیاهان حاوی متابولیت های ثانویه از گذشته بسیار دور در اقدامات پزشکی قومی-دامپزشکی مورد استفاده قرار گرفته و تأثیرات خوبی بر سلامت حیوانات داشته است. یکی از امیدوار کننده ترین گیاهان درمانی شناخته شده مطمئناً آلوئه است. قسمت میانی برگهای حاوی ژل ، از کربوهیدراتها (استیمانان) ، آنتراکینونها تشکیل شده است. ، آنزیم ها ، ترکیبات غیر آلی ، اسیدهای آمینه ، ویتامین ها و سایر (از جمله اسید سالیسیلیک). اجزای شیمیایی فعال ، خواص درمانی آلوئه را مانند ترمیم زخم ، ضد التهاب ، تحریک کننده سیستم ایمنی و غیره می دهند. مشاهده شده است که اثر قابل توجهی از مکمل آلوئه در ویژگی های تخمیر آزمایشگاهی مواد غذایی وجود دارد. مکمل ۱۲۰ میلی گرم آلوئه بالاتر از مقدار توصیه شده در داخل بدن ، در مقایسه با کمترین دوز ، تأثیر مفیدی بر تولید گاز دارد. ارتباط نزدیک بین SCFA و تولید گاز در شرایط in vitro شاخصی از انرژی موجود در حیوان است. از این رو ، افزایش تولید اسیدهای چرب فرار به دلیل مصرف مکمل آلوئه احتمالاً به معنی تولید و کیفیت شیر ​​بالاتر است ، به ویژه از نظر چربی. A. arborescens تأثیر جالبی بر فعالیت میکروبی شکمبه در شرایط آزمایشگاهی دارد و باعث تحریک متابولیسم میکروبی در نتیجه تولید اسیدهای چرب فرار در شکمبه می شود. این اثرات را می توان به عصاره های گیاهی غنی از برخی ترکیبات شیمیایی فعال (فلاونوئید) نسبت داد که باعث افزایش تخریب ترکیبات دیواره سلولی ، عملکرد و کارایی سنتز پروتئین میکروبی می شود (Sirohi و همکاران). مشابه این ، Sachan و همکاران ۵ گیاه مکمل داشتند Trigonella foenum-graecum ((Methi), Acacia concina (Shikakai), Trachyspermum ammi (Ajwain), Cinnamomum tamala (Tejpatta) and Aloe barbadanis (Aloe vera  به میزان ۱.۵٪ ، ۲.۵٪ و ۴.۰٪ جیره روزانه و نشان داد که افزودن این گیاهان هیچ گونه اثر سوئی بر pH شکمبه نداشت. (P <0.05) در IVDMD و IVOMD (٪) خوراک پس از افزودن (Trigonella foenum-graecum (66.22 ، ۶۹.۶۳ نسبت به گروه نمونه (۵۶.۳۳, ۶۱.۳۷) بهبود معنی داری (P <0.05) وجود داشت. به همین ترتیب ، افزودن آلوئه ورا همچنین باعث بهبود IVDMD و IVOMD خوراک از نظر کنترل می شود. افزودن گیاهان دیگر Acacia concina (Shikakai) ، Trachyspermum ammi (Ajwain) ، Cinnamomum tamala (Tejpatta)  هرگونه پیشرفت در هضم غذا را نشان نداد. Authours نتیجه گرفت که Trigonella foenum-graecum و Aloe barbadanis اصلاح کننده بالقوه تخمیر هستند. در توافق با این ، Sirohi و همکاران همچنین گزارش داده است که در میان عصاره های مختلف آزمایش شده ، IVDMD (٪) ۱۵.۴۲٪ پس از افزودن آلوئه باربادانیس افزایش یافته است.

فعالیت ضد قارچ

مطالعات بسیاری مقاومت آلوئه ورا را در برابر عفونت های افزایش یافته حیوانات نشان می دهد ، اعم از اینکه عامل عفونی باکتری باشد ، ویروس باشد یا قارچ باشد. عصاره آلوئه فعالیت ضد قارچی قابل توجهی را در برابر تعداد قارچ هایی مانند ، Aspergillus niger ، Crytococcus neoformans ، Penicillium maneffei ، F. oxysporum ، Phythium sp نشان داد. و R. solani. عفونت های کاندیدیازیس عمدتا توسط کاندیدا (قارچ) در مکان های مختلف مانند دهان(برفک) ، واژن و دستگاه گوارش ایجاد می شود. این موارد به طور معمول با کمک داروهای ضد قارچ درمان می شوند ، اما آلوئه ورا می تواند عفونت های کاندیدیازیس را با خواص ضد قارچی طبیعی از بین ببرد. آلوئه ورا فعالیت های ضد قارچی خود را در برابر سایر قارچ ها مانند Candida paraprilosis ، Candida krusei و Candida albicans Saks و Golan گزارش داد که عصاره ژل از برگهای آلوئه ورا دارای اثر مهاری در جوانه زنی هاگ و رشد میسلیوم چهار قارچ معمول ، P. digitatum ، A. altemata ، B. cinerea و P. expansum پس از برداشت است. مطالعه حاضر با فوجیتا و دیگران همخوانی دارد. که در آن آنها خواص ضد قارچی گونه های آلوئه ، Aloe arborescens Miller spp را تأیید کردند. Natulensis Berger ، فعال در برابر پاتوژن قارچی انسان Ttichophyton mentugrophytes است.

فعالیت ضد انگلی

انگلهای endo و ecto در حیوانات اهلی خصوصاً در حیوانات در حال چرا بسیار رایج هستند و باعث خسارات اقتصادی زیادی می شوند. Alagesan و همکاران مقایسه ای بین مجموعه های زیر قابل هضم یعنی آلبندازول ، روغن چریش ، عصاره دانه چریش با گیاه تلخ ، سیر ، ساقه موز خوراکی و آلوئه ورا انجام داد و گزارش داد که آلوئه ورا دارای فعالیت ضد انگلی قوی است. مشابه این ، نیز اثر مفید آلوئه را که بر روی ضایعات آخورها گسترش یافته مشاهده کرده است.

اثرات آن بر میکرو فلور روده

حفظ میکرو فلور روده عامل مهمی در بهبود عملکرد رشد و پاسخ ایمنی در حیوانات است. عصاره گیاهان در تعادل و بهبود میکرو فلور روده در حیوانات نقش بسزایی دارد. Pogribna و همکاران گزارش داد که مکمل غذایی آلوئه ورا ، ممکن است تولید اسیدهای چرب زنجیره کوتاه و تعداد میکرو فلور روده را تغییر دهد. مطالعات زیادی در مورد استفاده از مواد افزودنی ، از جمله گیاهان ، به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک ها ، با تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم بر میکرو فلور روده انجام شده است. بسیاری از مطالعات ، خواص ضد میکروبی عصاره گیاهان را نشان داده اند که می تواند از طریق کاهش تعداد باکتری های بیماری ساز ، باعث بهبود جمعیت میکرو فلور روده و افزایش سلامت سیستم های گوارشی شود. مطالعات زیادی، اثرات ضد باکتریایی آلوئه وراژل را گزارش کرده اند. این مطالعات نشان می دهد که مکمل آلوئه ورا در جوجه های گوشتی تأثیر مفیدی در بهبود میکرو فلور روده ، اکوسیستم و مورفولوژی روده دارد. افزایش ژل آلوئه ورا در خوراک های گوشتی (۱.۵٪ ، ۲٪ و ۲.۵٪) منجر به افزایش تعداد لاکتوباسیلوس و کاهش تعداد E. coli می شود. علاوه بر این ، Jiang و همکاران همچنین گزارش داده اند که افزایش تعداد لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریا و همچنین کاهش E. coli هنگام افزودن آکمنان (۰.۱٪ و ۰.۰۵٪) ، پلی ساکارید (۰.۱٪) و ژل آلوئه ورا (۰.۱٪) به خوراک گوشتی افزوده شده است. در مطالعه دیگری ، Dai و همکاران دریافت که گیاهان و پلی ساکارید موجود در آلوئه ورا می توانند با افزایش تعداد لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم ، تعداد E. coli را کاهش دهند. اگرچه مکانیسم دقیق تأثیر آلوئه ورا بر میکرو فلور روده در جوجه های گوشتی ناشناخته است ، اما به احتمال زیاد این اثر شبیه به اثرات ضد باکتری برخی گیاهان است ، یا احتمالاً پلی ساکارید موجود در آلوئه ورا (استمنان) مکانیزمی مانند پری بیوتیک ها دارد. (Guo و همکاران.) ، در جایی که برخی از محققان معتقد بودند اثرات ضد باکتریایی آلوئه ورا بعلت محتوای اسید فوماریک آن است.

اثر آنتی اکسیدانی

گونه های اکسیژن واکنش پذیر (ROS) به طور مداوم در طی وقایع طبیعی فیزیولوژیکی تولید می شوند و آنها می توانند به راحتی از طریق اکسیداسیون لیپیدهای غشایی شروع به تجمع پروکسیدهای چربی کنند. تحت شرایط پاتولوژیک ، ROS بیش از حد تولید می شود و منجر به استرس اکسیداتیو می شود. آنتی اکسیدان ها موادی هستند که اکسیداسیون بسترهای قابل اکسیداسیون سلولی را به تأخیر می اندازند و یا از آن جلوگیری می کنند. آنها اثر خود را با مهار گونه های اکسیژن واکنش پذیر ، فعال کردن باتری پروتئین های سم زدایی یا جلوگیری از تولید گونه های اکسیژن فعال نشان می دهند (Halliwell و همکاران) در سال های اخیر ، روند فزاینده ای در یافتن آنتی اکسیدان های طبیعی وجود دارد که می تواند بدن را از رادیکال های آزاد محافظت کرده و پیشرفت بسیاری از بیماری های مزمن را عقب نگه دارد.(Kaur و همکاران ، Patel و همکاران) مشاهده شده است که هر دو گیاه (somnifera و آلوئه ورا) دارای فعالیت آنتی اکسیدانی عالی و مهار رادیکال های آزاد هستند. غربالگری هر دو گیاه در دوزهای مختلف ( ۱۰۰ ، ۱۵۰ و ۲۰۰ میکروگرم در میلی لیتر) به آشکار کردن پتانسیل گیاهان کمک می کند. هر دو گیاه تقریباً فعالیت معادل مهار پراکسید هیدروژن معادل دارند در حالی که ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در Withania somnifera (نام های دیگر: پنیرباد خواب‌آور، گیلاس زمستانی، جینسنگ هندی، کاکنج ) در مقایسه با آلوئه ورا بسیار بهتر یافت شد. فعالیت آنتی اکسیدانی هر دو گیاه را می توان به محتوای پلی فنولیک آن و سایر مواد شیمیایی نسبت داد.

اثر هیپوکلسترولمیک

کلسترول خون بالا یک عامل خطر عمده برای بیماری های قلبی و سکته مغزی در انسان است. مکمل روزانه با آلوئه ورا باعث تحریک سیستم ایمنی بدن و بهبود زخم می شود. Iji و همکاران ۴۰ موش صحرایی نر نژاد ویستار را به چهار گروه ده موش در هر گروه تقسیم کرده است. گروه I که به عنوان شاهد در نظر گرفته شد ، ۰.۹٪ سرم نمک فیزیولوژیک در حالی که گروه های II ، III و IV به ترتیب به مدت چهار هفته ژل آلوئه ورا (۱۰۰ ، ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی گرم در کیلوگرم) دریافت کردند. میزان کلسترول سرم کاهش معنی داری داشت.

تحریک ایمنی / سرکوب سیستم ایمنی

تصور می شود که اثرات تعدیل سیستم ایمنی کربوهیدراتهای مبتنی بر آلوئه از طریق فعال سازی سلولهای ماکروفاژ و تحریک فرآیند آنتی ژن عمل می کنند. سلولهای ماکروفاژ فعال ، NO تولید می کنند ، سیتوکین هایی مانند TNF-α و IL-6 ترشح می کنند و نشانگرهای سطح سلول را نشان می دهند. در یک مطالعه ، عصاره های آبی و اتانولی از پالپ آلوئه ورا اثرات تحریکی بر پاسخ ایمنی هومورال و سلولی در جوجه ها دارند.

در آزمایشی درباره اثرات آلوئه ورا بر ایمنی جوجه های گوشتی ، Valle-Paraso و همکاران. گزارش کرد که مرغ گوشتی تحت درمان با ژل آلوئه ورا ۲٪ (با آب آشامیدنی خود) در روزهای ۳۷ و ۵۲ افزایش معنی داری در تیتر آنتی بادی علیه ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) نسبت به گروه کنترل نشان داد. مشابه این مطالعه Darabighane و همکاران. همچنین افزایش تیتر آنتی بادی علیه NDV در روزهای ۲۴ و ۳۸ با افزودن ژل آلوئه ورا به خوراک های مرغ گوشتی (با ۱.۵ ، ۲ و ۲.۵٪) گزارش شده است. در مطالعه دیگری ، Alemi و همکاران پودر ژل آلوئه ورا (در ۰.۵ ، ۰.۷۵ و ۱٪) به خوراک مرغ گوشتی اضافه شده و افزایش تیتر آنتی بادی علیه NDV را گزارش کرده است.

تأثیرات بر عملکرد باروری

توسط Estakhr و Javdan برای بررسی تاثیر آلوئه ورا در تولید مثل  آزمایشی انجام شد ، بدین منظور عصاره پالپ برگ آلوئه ورا ، عصاره ژل و مخلوطی از هر دو را به سه گروه موش صحرایی نر ۱۰ هفته ای به مدت ۵۶ روز متوالی خوراندند و متوجه شدند که در همه گروه ها به جز گروه کنترل وزن بیضه ها افزایش یافته است. تعداد اسپرم اپیدیم و تحرک اسپرم در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجهی افزایش یافته است. سطح تستوسترون در گروه های تحت درمان به طرز چشمگیری افزایش یافته است. طبق این نتایج ، آلوئه ورا با افزایش پارامترهای اسپرم دارای فعالیت اسپرماتوژنیک قوی است. این مطالعه به شدت پیشنهاد می کند که آلوئه ورا به ویژه ژل آن اسپرماتوژنز را تقویت می کند و می تواند کاندید خوبی برای تولید داروهای باروری باشد. بر خلاف این مطالعه ،Oyewopo و همکاران نشان می دهد که آلوئه ورا اثرات بالقوه ضد باروری در موش نر دارد.

اثرات ضد توموری

گزارش شده است که پلی ساکاریدهای جدا شده از آلوئه ورا دارای فعالیت ضد توموری هستند و فعالیت ضد توموری استمانان در چندین گونه حیوانی بررسی شده است. یک پلی ساکارید اصلاح شده آلوئه ورا ، G2E1DS2 جدا شده از ژل آلوئه ورا تحت درمان با سلولز نشان داده شد که ماکروفاژها را فعال کرده و فعالیت ضد توموری قوی را هنگام تزریق به صفاق (Peritoneum) موشهای کاشته شده با سلولهای سارکوم به نمایش می گذارد. با سلولهای سارکوم موش به طور قابل توجهی بار تومور را کاهش داده و میزان بقا را افزایش می دهد. مکمل موشهای صحرایی ناشی از سرطان با ویتامین C یا عصاره ژل آلوئه ورا به طور قابل توجهی رشد و شدت سرطان زایی را مهار می کند همانطور که در کاهش سطح درصد کانونهای آنزیم مثبت منعکس می شود.

نامطلوب یا سمی

اثرات مصرف لاتکس آلوئه ورا همچنین با اسهال آبکی همراه است که منجر به عدم تعادل الکترولیت ها و هیپوکالمی می شود. عوارض جانبی دیگر شامل کاهش وزن ، اختلالات سیستم عصبی مرکزی و ناهنجاری ها و اختلال عملکرد کلیه است. ترکیبات موجود در لاتکس آلوئه ورا نیز ژنوتوکسیک در نظر گرفته می شود و ممکن است جهش زا باشد. سو استفاده از لاتکس آلوئه ورا حاوی ملین در ارتباط با ملانوز کولی است که ممکن است در پیشرفت سرطان روده بزرگ نقش داشته باشد. تومورهای روده در موشهایی که رژیم غذایی حاوی کریزازین ، یک آنتراکینون مصنوعی با گروههای دی هیدروکسی مانند سایر آنتراکینونهای طبیعی مصرف می کردند ، القا شد. علاوه بر این ، مظنون است که ترکیبات موجود در لاتکس آلوئه ورا با برخی داروهای معمول خوراکی به ویژه کورتیکواستروئیدها و گلیکوزیدهای قلب تداخل دارند.

توسط DR Prashant Yogi ، مشاور دامپزشکی Ayurveda دامپزشکی ، Satara ، MH.

نگهداری سالم حیوانات

دوز پیشنهادی مصرف ژل خالص آلوئه ورا برای حیوانات

گاوها ۵ تا ۱۰ میلی لیتر برای هر گاو در روز

خوکچه هندی ۱ میلی لیتر تا ۳ میلی لیتر

موش ۱ میلی لیتر تا ۳ میلی لیتر

خرگوش (کوچک – متوسط) ۲ میلی لیتر تا ۵ میلی لیتر

خرگوش (بزرگ – غول پیکر) ۵ میلی لیتر تا ۱۵ میلی لیتر

موش خرما ۲ میلی لیتر تا ۱۰ میلی لیتر

قناری ها ،فنچ ها مخلوط ۱ میلی لیتر تا ۲ میلی لیتر

مرغ عشق و طوطی های کوچک میلی لیتر تا ۳ میلی لیتر

طوطی های دیگر ، ماکائو ، کاکاتو ۲ میلی لیتر تا ۶ میلی لیتر

گربه ها ۳ میلی لیتر در هر کیلوگرم

سگ ها ۴ میلی لیتر در هر کیلوگرم

خوک ، گوسفند ، بز ۲ میلی لیتر در هر کیلوگرم

اسب ها ۵ میلی لیتر

خزندگان و مارها ۱۰ میلی لیتر در هر کیلوگرم

* برای حیواناتی که استرس زیادی دارند ، پیشنهاد می کنیم دوز روزانه دو برابر کنید.

آب آلوئه ورا یا باید روی غذا پاشیده شود یا روزانه به آب شیرین اضافه شود یا با دقت به طور مستقیم در حلق حیوانات سرنگ شود. به فرزندان باید نیمی از دوز بزرگسالان داده شود تا زمانی که از شیر گرفته شود ، سپس با دوز کامل بزرگسالان ادامه یابد.

تنها استثنا پرندگانی هستند که به دلیل متابولیسم بالاتر باید از همان بدو تولد همان بزرگسالان را داشته باشند.